Matematiği sevmiyordum!
Yıllardır matematik dersini sevmiyordum. Bunun nedeni matematik dersimin ilkokuldan beri zayıf olmasıydı. Derken ilkokulu bitirip lise çağına gelmiştim. Lisede okumak istiyordum. Fakat matematiğim zayıftı. Sınıfta kalmaktan ve aile baskısından çok korkuyordum. Karşılaştığım herkes bu yaştan sonra matematiği başarmamın zor olacağını söylüyordu. Ben ise hırslıydım ve öğrenmeye kararlıydım.
Daha sonra ortaokulda matematiği benim gibi iyi olmayan Arife adlı arkadaşımla tanıştım. Bana matematikten artık hiç korkmadığını; istersem her zaman öğrenebileceğimi söyledi. Doğrusu aklıma yatmıştı. Ama yine de nasıl olur diye kıvranıp duruyordum. Bana ilkokul 1.sınıf kitabını al ve çalışmaya başla dedi.
Havuz problemlerinin çözümünü yeni tanıştığı öğretmenden öğrendiği şekilde anlattı. Ben ise bunun o kadar kolay olduğuna hala inanamıyordum ama kolaydı işte. Benim gibi matematik dersi zayıf olan arkadaşım problemin çözümünü bana anlatmıştı. Ben de kolaca anlamıştım. Bu iş iyice ilgimi çekmişti.
Artık sırayla ilköğretim 1.,2. ve 3. sınıf kitaplarına çalışmaya başlamıştım. 4. ve 5. sınıf kitaplarına gelince biraz bocalamıştım. Ama işin sırrı 4. ve 5. sınıf kitaplarındaymış. Başarının asıl sırrı benim çalışma isteğimmiş. Öğretmenlerimizin çoğu ise matematik kitabının aynısını, yaşımıza uygun olmayan televizyon programları gibi anlatıp anlatıp geçiyorlarmış meğer.
Yıllardır benim için kabus olan matematik bana zevk vermeye başlamıştı. Matematik bize her yerde lazımdı. Zaten matematikten başarılı olursan diğer derslerden başarılı olma şansın artıyordu. Artık matematiği seviyorum.
Anladım ki başarı önce istemek sonra da ders çalışmayı zevkli hale getirmekle mümkünmüş. Şimdi kendime güvenim arttı. Liseyi okumakta kesin kararlıyım. İnsan bir şeyi isteyince gerisi kendiliğinden geliyor. Yeter ki korkular ve nefret duyguları yok edilsin. Zaten onların yerini azim ve güven duygusu alıyor.
RUMUZ: ÇUKURHİSARLI AYŞE, ESKİŞEHİR
