EĞİTİM ÜZERİNE SOHBETLER! / İNSAN ANCAK VE ANCAK YAPARAK ÖĞRENİR.
Prof. Dr.Doğan Çağlar
Okuyucularım, insan ve toplum hayatında böylesine büyük önem taşıyan bir konuda sohbete soyunduğum için beni bağışlasınlar. Gaziantep’in Burç Köyü'nde doğmuşum, annemi kırkım çıkmadan kaybettiğimi söylerler. Kendimi ve çevremi tanıdığım zaman melek kadar iyi huylu bir üvey ana ile çocukluğumu yaşamaya başladım.
Hem babam hem üvey anam okuma yazma bilmezlerdi. Kendimi bildiğim andan bugüne kadar hiçbir kimsenin benim giyinmem soyunmam, yemem içmem, yatmam kalkmam, temizliğim, okul hayatında okula gidip gelmem, okulda öğretmenlerimin verdiği ev ödevlerini yapmam için ve aklınıza gelen diğer tüm hizmetlerimde bana en ufak bir yardım ettiğini hatırlamıyorum. Hepsi de bana nasıl yapılacağı hakkında temel bilgi verdikten sonra benim yapmam için imkan ve zaman yer vermediler. On üç yaşına kadar köyümde hiçbir konuda anama, babama yük olmadım.
On üç yaşına gelince köyümü terk ederek yatılı bir okula gittim. Orada hiçbir hizmetimizin başkaları tarafından yapılmadığını çeşitlenen ve daha karmaşık hale gelen gençlik yıllarımızdaki bütün hizmetlerimizin nasıl yapılacağını öğrettikten sonra bize yaptırdılar. O zaman yama yapma, çamaşır yıkama, yemek hazırlama masa hazırlama, yemek hazırlamada yardımcı hizmetler dahil hepsini sıra ile bize yaptırdılar. Öğretmenlerimiz bütün hizmetleri en iyi şekilde yapmamızı alışkanlık haline getirinceye kadar bizi izlediler. Bu hizmetleri en iyi yapan arkadaşlarımız onurlandırılacak şekilde ödüllendirildiler.
On yedi yaşında öğretmen olarak bir köye atandığım zaman yapayalnız bir insan olarak bir evin tüm hizmetlerini tek başıma yapmak zorunda kalmıştım. Yeni ve yalnız hayatıma uyum sağlamak hiç zor olmadı. Ufak tefek hatalarım oldu. Ama hayatım her gün gelişerek sorun olmadan devam etti hizmetlerimi her gün daha iyi yaparak kimsenin yardımına ihtiyaç duymadım. Bu alışkanlık yurt içinde ve dışında yüksek öğrenimimin ve aldığım her görev sırasında hayatımın ayrılmaz bir parçası olarak devam etti. Her yerde, her zaman, her mevkide, her hal ve durumda en ufak bir şekilde aksatılmadan devam etti.
Tüm hizmetlerimin yerine getirilmesinde en ufak bir engele rastlamadım. Mutlu oldum yaşamım hizmetlerimi aksatmadan devam ettiriyor. Çünkü hepsi bana bağlı. Bunların nasıl yapılacağını yaşantılarımın bir parçası olarak yapmaktan haz duyuyorum. İnsan gibi yaşayabiliyorum. Önce bana bu alışkanlıkları bilerek veya bilmeyerek kazanmama imkan veren babama ve üvey anama, sonra bunu bilinçli olarak öğreten öğretmenlerime her gün dua ediyorum.
Gelelim bugünkü modern eğitim görmüş ana babaların davranışlarına.. Dostlar, tanıdıklar tanımadıklar beni bağışlayınız. Elli iki yıl eğitime hizmet verdikten sonra emekli olmak bahtiyarlığına ermiş bir insan olarak sık sık gördüklerim. Yalnız ilkokul değil bazı ortaokul ve liseye devam eden çocuklarımızın yataktan kalkmasına, giyinmesine, okula giderken çantasını okula kadar taşınmasına veya servisle giden çocuklarının servis arabalarına kadar izlenip servis arabasına kadar onun eşyalarını taşıma, evde okul çantasına konulacak ders araçlarını yerleştirilmesine her gün artan bir şekilde yardım edenleri gördükçe derin derin düşünüyorum...
Analar, babalar; Lütfen, İNSAN ANCAK VE ANCAK YAPARAK ÖĞRENİR. Çocuklarımıza acıyor onları rahat ve mutlu olmasını istiyorsanız, onları bebeklik yıllarından başlayarak her zaman, her yerde, her hal ve şart altında tüm hizmetlerini, ödevlerini kendilerinin yapmasına imkan veriniz. Her insan kendi yetenek sınırları içinde kendi hizmetlerini kendi yaparak gelişebilir. Kendine yeter hale gelebilir. Sadece ona bunun nasıl yapılacağını öğretiniz. Onun öğrendiğini bizzat yapmasına sabır ve imkan veriniz.
Aksi takdirde çocuklarınızı mutsuz bir yaşam sürdürmeye mahkum edersiniz. Her insan yapabileceği bütün hizmetlerini kendi kendine yapmaktan büyük haz duyar. Bunu yaptıkça kendine güveni artar. Kısaca çocuğun kendi hizmetlerini kimsenin yardımı olmadan yapması onun, bedenen, zihnen, sosyal ve duygusal yönden en üst düzeyde gelişmesini sağlar. Eğitimin sonuçları geç görülür. Düğün evi kolonyası gibi kokusu geç çıkar.
Analar, babalar ve öğretmenler; lütfen, çocuklarımızı seviyorsanız, onların ömür boyu mutlu olmasını istiyorsanız, onların her yaşta, her zaman her yerde kendi hizmetlerini kendilerinin yapması sağlayınız. Onların yapabileceği hizmetleri sizin yapmanız onları kötürüm yapar. ’’Demircinin yüreği demirden berk gerek’’ sözünü hatırlayınız. Bir insanın hayattan zevk alabilmesi onun eğitim şekil ve yönüne bağlıdır. İNSANOĞLU YAPTIĞINI ÖĞRENİR. Çocuklarımıza onlarda mevcut güçlerini en iyi şekilde kullanmalarını öğretiniz. İnsanda kendine güven geliştirmenin sırrı “YETENEKLERİNİ KULLANMAKTIR…”
"Deneyimlerimiz bize kendi başlarına hareket etmek istemeyen çocukların matematik dersinden başarısız olduklarını göstermiştir. Bu durum bu çocukların zekalarının yetersiz olduğunu göstermez. Çünkü bütün dersler içinde en fazla bağımsızlık gerektiren ders matematiktir. Matematikte çarpım tablosu dışında hiçbir kesinlik yoktur, herşey bağımsız ve özgür işlemlere dayanır. Biliyoruz ki şımarık çocuklar eğer böylesine bağımsız düşünme tarzı kendilerine şu ya da bu şekilde öğretilmemişse bu dersi asla başaramazlar."
Alfred ADLER
Yayına Hazırlayan: Necip Güven
