MATEMATİK DERSİNDE UYGULADIĞIM İLKELER!-6
ÇOCUKLARINIZIN HAYATINI KARARTMAYIN!
Ben şu anda meslek lisesinde okuyan bir öğrenciyim. Ama asıl benim istediğim meslek lisesinde okumak değildi. Çünkü ben sayısal derslerde başarısız bir öğrenciyim. Matematik dersini anlamıyorum. Bana göre benim matematik dersinde başarısız olmamın nedeni ailemden kaynaklanıyor. Ben ilkokulda iken ailem öğretmenin verdiği ödevleri yaparken sürekli bana yardım ettiler. İlkokuldan sonra ise bilgileri yetmediği için hiç yardım edemediler. Hep yardımla ders çalışmaya alıştığım için kendimi yapayalnız ve çaresiz hissetmeye başladım.
Bu durum karşısında kendime güvenimi tamamen kaybettim. Zaten çok zorlandığım matematik dersi bana daha bir zor hale geldi. Bunun sonucunda da ortaokulda diploma notum çok düşük geldi. Düz liselere girebilmek için diploma notum yetmedi. Ben de bu durum karşısında meslek lisesine gitmek zorunda kaldım. Meslek lisesinden bu yıl diplomamı alacağım. Benim şu an matematikte zorlandığım konu yok. Çünkü hiçbirisini bilmiyorum.
Sevgili aileler; sizler de aynı hataya düşüp çocuklarınızın hayatını karartmayın. Belki benim için geç ama sizin çocuklarınız için daha vakit erken. Herşey sizin elinizde iken öğretmenleri ile görüşün. Onun için yapılabilecek en iyi şeyleri öğrenin. Onu dinleyin. Onun isteklerine cevap verin. Tekrar tekrar söylüyorum; Ben şansımı büyük oranda kaybettim, ama sizin çocuklarınız için hiç geç değil. BİR LİSELİ
BABAM MANEVİ KATİLİM OLDU!
Bir köy okulunda okuyordum. 3. sınıftan itibaren matematik dersi benim için sorun olmaya başlamıştı. Matematik dersinden problem çözümü Cuma günü öğleden sonraki derste yapılıyordu. Cuma günü benim için haftanın en sıkıcı günü haline gelmişti. Sınıfımızın mevcudu 30-35 kişi idi. Bu öğrencilerden 4-5 öğrencinin durumu sınıf düzeyindeydi. 4-5 öğrenci dışında cuma günü benim gibi diğer öğrenciler içinde cehennem azabı oluyordu.
Öğretmenimiz bize ev ödevleri veriyordu. Öğretmenimizin verdiği ödevleri babamın çok işine yarıyordu. Benim ev ödevlerimin sayesinde babamın matematiği çok gelişmişti. Ama bu ödevlerin bana hiç faydası olmuyordu. Çünkü benim problemlerimi babam çözüyor; benim çözmem için hiçbir fırsat tanımıyordu.
Babamın matematik problemlerini benim çözmeme fırsat tanımaması benim matematik dersinde yaşadığım ezikliği daha da artırıyordu. Bunun acısını ve ezikliğini okul hayatı dışında da çok yaşadım. En basit işlemlerde bile kendime güvenemediğim için hesap makinesi kullanıyordum. Bu da çözüm değildi. Çünkü acaba işlemi yanlış mı yaptım diye tekrar tekrar kontrol ediyordum. Bu da kafamı iyice karıştırıyordu.
Bir ara yaptığım süt ticareti işinde bile kendime güvenemediğim için de hesaplarımı başkalarına yaptırmak veya kontrol ettirmek zorunda kalıyordum. Bu durum benim süt ticaretindeki başarımı engelliyor ve beni mutsuz ediyordu. En zoruma giden de ilkokulu bitirdikten sonra 10 yıl sonra Bursa’da çarşıda gezerken öğretmenime rastladım. Okul yıllarımda yaşadığım ezikliğin etkisiyle öğretmenime kendimi tanıtmaya cesaret edemedim..
Cesaretim olsa öğretmenimin yanına gidip ‘‘öğretmenim ben sizin eski öğrencilerinizdenim’’ diye kendimi tanıtmayı çok isterdim. Fakat bir türlü o cesareti kendimde bulamadım. Bu durum beni vicdanen çok rahatsız etti.
RUMUZ: CUMA SENDROMU
Yayına Hazırlayan: Necip Güven
