Hayatın kendisi olan matematik ondaki gizem ve güzellikten haberi olmayanlar tarafından bir canavar olarak gösterilmiştir. Bu korku nesilden nesile miras gibi aktarılarak birçok kişi tarafından hak etmediği hakaretlere uğramıştır. Matematik korkusu aslında bir şişirilmiş balondur.
Matematikle tanışan çocuğun çevresindekiler matematik zordur safsatası ile balona üfürmektedir. Anne, baba, dayı, amca, nine, dede, hala, teyze vb. akrabalar da kendi yaşadıkları olumsuz okul yaşantıları nedeniyle matematik zordur nefesi ile balonu biraz daha şişirmektedir. Biraz da okuldaki öğrenci arkadaşları katkıda bulununca matematik balonu öğrencinin gözünde her gün biraz daha büyür. Bu balonu söndürecek bir kişi kalıyor, o da öğrencinin öğretmenidir.
Matematik ustası Sinan SERTÖZ hocanın deyimi ile öğrenci gerçek matematikçinin eline düşerse matematik balonu kısa zamanda iğnelenerek söndürülüyor. Ve gerçek boyutuna dönüşüp korku olmaktan çıkarılıyor.
Öğretmenlik hayatımda farkına vardığım en önemli tespit öğrencilik hayatında matematikte zorlanan öğrenciler eğer öğretmen olurlarsa aynı korkuları öğrencilerine aşıladığı gerçeğidir.
Bir yerde Bilal adında genç bir öğretmen adayı ile sohbet ediyordum. Sohbette matematiğin çok zevkli bir ders olduğunu söyledim. O anda öğretmen adayı genç arkadaşımın gözlerinde bir korku ve tedirginlik belirtisi hissettim. Ben de bunun mutlaka önemli bir nedeni olabileceğini düşünerek “Matematik dersi deyince aklına gelen en çarpıcı öğrencilik anın nedir?” diye sordum. 3. veya 4. sınıfta çarpım tablosundan sorular sorulurdu. Mesela 4X8= şeklinde sorulurdu. Eğer bu soruya 32 diye cevap vermezsek elimize öğretmen tarafından cetvel veya sopa ile 32 defa vuruluyordu. Bu şartlarda yetişen öğrencinin matematiği sevmesi mümkün değildir. Bu şekilde yetişip üzerinde böyle bir eğitimin izleri olan bir öğretmenin de matematik dersini sevdirmesi çok zordur.
Necip GÜVEN
MATEMATİK KORKUSU!
İlkokulda matematikten korkan ve nefret eden birisiydim. Öğretmenin sorduğu sorulara korkuyla cevap veriyordum. Ama bunun suçlusu ben değildim. Eğer üzerimde bir baskı varsa başarılı olmam mümkün değildi. Öğretmenimiz bir yerel TV'de program düzenledi. Çocuğuna aşırı düşkün aile, ilgisiz aile ve normal aileyi canlandıran skeçler oynadık. Bu skeçler televizyonda yayınlandı. Amaç ailelere mesaj vermekti. Ben normal aileyi canlandırıyordum.
Skeçlerimiz izleyenler tarafından çok beğenildi. Bunu başarabilmem kendime güvenmemi sağladı. 5. sınıfın ikinci döneminin sonunda matematik dersinde müthiş bir gelişme içindeydim. Tabi ki bunda öğretmenimizin öğrettiği değişik ders çalışma teknikleri de çok etkili oldu. Artık matematik dersinden hiç korkmuyorum.
Bence tembel çocuk yoktur. Yeterki insanlar başarılı olacaklarına inansınlar. Kendine güvensin. Tabi ki ailelerin ve öğretmenlerin de baskı yapmaması gereklidir. İnanıyorum ki herkes matematik korkusunu yenecek ve başarılı olacaktır.
Elif DİNÇER
