Anne Baba Eğitimi / Bir tas çorbanın marifeti
Psk.Dr. Yaşar Kuru
• Nasıl bir çocuğunuz olsun istersiniz…
• Çocuğunuz:
- Kendine güvenen,
- Ne istediğini bilen,
- İstediklerine “yankı, yani yanıt bulabilen,
- Ailesi ile barışık, arkadaşlarına alışık,
- Kimsenin, kendisine zorla bir şey yaptıramayacağının “bilincinde” olan,
- Başkalarının boyunduruğuna girmeyen,
- İstediklerinin, yapıp ettiklerinin “sınırını” bilen,
- Kendini “değerli” hisseden,
- Etrafından saygı gören, başkalarına da saygılı olan,
- Merak hissi ve öğrenme içgüdüsü zirvede bulunan,
- Merhamet, acıma, empati gibi “iç dinamikleri” tıkır tıkır çalışan,
- Deneme ve öğrenme duygusu zarara uğratılmamış,
- Sonuçta; zekası gelişmiş, beyni fokur fokur fikir üreten ve zekasının son damlasına kadar insanlığa yararlı olmak için çalışan, bir çocuğunuz mu olsun istersiniz…
• Yoksa:
- Kendisini ilgilendiren kararları başkasına bırakan,
- Benlik algısı bulanık,
- Kendine güveni olmayan,
- Ne zaman ne istediğini bilemeyen,
- Ebeveyninin ve başkalarının emirlerine kolaylıkla boyun eğen,
- Direnmesini, dayanmasını, katlanmasını, kendini “ispatlamasını” öğrenememiş,
- Tutanın elinde kalan,
- Kendini saygıya layık görmeyen, değerli olduğunu hissedemeyen,
- Etrafındakilere karşı, saygıya layık tavırlar sergileyemeyen,
- Kimseden saygı görmeyen,
- İç dinamikleri paslanmış olan, çalışmayan,
- Merak duygusu ve öğrenme hissi gelişmemiş olan,
- Sonuçta; zeka kapasitesi atıl kalan, gelişmeyen,
- Döküğünü-söküğünü annesi toparlayan, yakasını-paçasını annesi düzelten, bir çocuğunuzun olmasını mı istersiniz…
• Hangisini tercih ettiğinizi anladım…
- O zaman; bu işin çaresi, bir tas çorbaya bağlıdır.
• Bir anne düşünün:
- Hazırladığı sofrada, 4-5 yaşlarındaki çocuğunun önüne, bir tas çorba ve 2 adet, nar gibi kızarmış küçük piliç butu koyar.
- Çocuk, çorbayı içer ve doydum deyip sofradan kalkmak ister.
- Anne ise; zayıf, çelimsiz olan ve sürekli oyunla enerji tüketen çocuğunun, önündeki o piliç butlarını yemesinde oldukça ısrarlıdır.
- “Zaten bir deri iki kemik kaldın…yemezsen hasta olursun…doktora gideriz…ilaç kullanmak zorunda kalırsın…ye…ye dedim sana…çabuk.”…
• Bir başka annenin, ayni yaşta çocuğu ve sofrasında aynı yiyecekler olsun:
- Çocuk; çorbayı içer, “anne ben doydum” der ve sofradan kalkar, oyuna koşar.
- Anne: “Peki, sen bilirsin…yalnız hatırlatırım; abur-cubur yok, ara öğün yok…bir sonraki öğüne kadar sofra da yok…”
• İkinci anneden tahlile başlayalım:
- Çocuğunun, yeterli vitamin almadığını bilir.
- Buna rağmen, onun içinden gelen sese ve çocuğa “saygı” gösterir.
- Belli ki der; aklında, acilen yapması gereken bir iş, gidermesi gereken bir “merak” var. Ben onun merak hissini, öğrenme duygusunu öldürmemeliyim. Zira, oyuncakları veya arkadaşları, onun en temel öğretmenidir…oyunu da okuludur…merak duygusu canlı olan çocuk, son nefesine kadar “öğrenme” çabası içinde olur…beşikten, mezara-…denir ya…böyle bir his içindeki çocuk da, herhangi bir konuda, dünyayı yerinden oynatır…
- Böylece; bu anne, çocuğunun hislerini, duygularını ezmemiş olur, çocuğun iç dünyasının önüne zabıta gibi dikilmemiş olur.
• Birinci annenin tahliline gelince:
- Çocuğunun içinden gelen sesine, hislerine, onun sözüne-sazına güvenmiyor.
- Ondaki, öğrenme ve merak duygusunu engelliyor.
- Annesine kırılan ve onun dediğini yapmak zorunda kalan çocuk, bozuluyor ve odasına kapılıyor…ya da merak hissini gecikmiş olarak gideriyor…
- Hatırlarsanız; bir yazımda, hisleri ertelenen bir kadının, kocasına karşı tutumu nasıl negatif geliştiğini etraflıca anlatmıştım…çocuğun ise ruhu, yetişkinlerden daha incedir…
- Çocuğun; böyle bir anne karşısında, kendine güveni kalmıyor…anneye bağımlılık başlıyor.
- İleriki yaşlarında hayatı, başkalarına boyun eğmek zorunda olunan bir “arena” olarak görmeye başlayabilir.
- Kendisini de, sürekli başkalarına bağımlı yaşaması gereken biri olarak algılayabilir…
anne baba eğitimi ana sayfa
yazarın diğer makaleleri
