Anne Baba Eğitimi / Çocuğunuza “iyilik” yapmayın
Psk.Dr. Yaşar Kuru

• Şuna inanın ki;
- Çocukların “alın yazılarını”, anneleri-babaları yazar.

• Biliyorum…çocuğunuza;
- Kızmanız…küsmeniz, onun iyiliği için.
- Onu zorlamanız…ziyana uğratmanız, iyiliği için.
- Tehdit ve tedirgin etmeniz…iyiliği için.
- Korkutmanız…kıyaslamanız, iyiliği için.
- Bağırmanız…baskılamanız…terslemeniz, iyiliği için,
- Onunla çatışmalarınız…ona çekişmeleriniz, hep iyiliği için…

• Bu kadar fazla iyilik, adamı yoldan çıkarır.
- Bunların hepsinin bileşkesi, orta noktası, çocukta “aşağılanmışlık ve ezilmişlik” hissi uyandırmaktır.

• Çünkü;
- Yaptığınız tüm buna benzer iyiliklerin her biri, çocuğun ruhunu, “on ikiden” vuran ucu zehirli oklardır.
• Ne mi olur:
- Ona; başkalarını aşağılamayı, başkalarını ezmeyi öğretmiş olursunuz.
• Hiç görmüyor musunuz:
- Henüz; okul öncesi dönemde, 4-6 yaş aralığında, parkta, bahçede, sokakta, anaokulunda ve misafirliklerde;
- Birbirini iten, düşüren, ağlatan, oyununu bozan, oyuncağını kıran;
- Birbirine tekme-tokat atan, vuran, bağıran…minik çocuklarla karşılaşmıyor musunuz…

• Diğer taraftan:
- Okula başlayan, ilkokul, ortaokul, lise dönemlerinde, dönemine ve yaşına göre;
- Saç-saça, baş-başa kavga eden, dövüşen…birbirine avazı çıktığı kadar bağıran…birbirlerine ruhsal ve fiziksel şiddet uygulayan, cinsel tacizde bulunan…
- Birbirini aşağılayan, küçümseyen, baskılayan…
- Sınıfın ve okulun düzenini alt-üst eden…
- Öğretmenine, okuluna, arkadaşlarına “illallah” dedirten…çocukları da mı görmüyorsunuz, duymuyorsunuz…

• Tüm inancım ve itikadımla söylüyorum ki:
- Buna benzer çocukları yetiştiren annelerin-babaların, vallahi de “hiç birisi”, kötü anne, kötü baba değildir...çocuklarına zulmetmek isteyen ebeveynler , zinhar değildirler.
- Onlar çocuklarına; yazımızın başındakine benzer tavırları takınırlarken, o tür davranışlarda bulunurlarken…her birisi, bu yaptıklarının, çocuklarının “iyiliği” için olduğuna inanıyorlardı.
- Böyle davranmaları, terbiyeli ve söz dinleyen çocuk yetiştirmek içindi.

• Ama evdeki hesap; sokakta, okulda tutmadı.
- Çünkü; çocukları, onlardan öğrendiklerini uygulamak zorunda olduklarını hissediyorlardı.

• Tüm kişilik ve karakter bozukluklarının perde arkasında, dip köşelerinde;
- Ezilmişliğin, aşağılanmışlığın, değersizleşmişliğin, horlanmışlığın birikmiş tortuları şeklinde karşımıza çıkmaktadır.
- En ürkütücü olanı da; böylesi çocukların, “narsist” ruha sahip olmaya itilmiş olmalarıdır.

• Nerede:
- Duyarsız, duygusuz, hissiz, iç dinamikleri çalışmayan bir çocuk veya yetişkin görürseniz; bilin ki, ilk çocukluk döneminden itibaren,
- Gayet iyi niyetli ve temiz yürekli annenin-babanın, “adam” olsun düşüncesi ile, “iyilik” olsun niyetiyle, onların ruhsal veya fiziksel şiddetlerine maruz kalmıştır.
- Asosyal olan, arkadaşlık kuramayan, yalnızlaşan, çevresine karşı duyarsızlaşan, grupların veya arkadaşlarının etkinliklerine katılamayan, katılsa da “uyum” sağlayamayan…çocukların ve büyüklerin de “alın yazısı” aynıdır.

• Küçüklüğünde ebeveyni tarafından böylesi “travma” yaşatılan çocuk yarın:
• Öğretmen olduğunda:
- Dersine çalışmayan, ödevlerini yapmayan, sınıfa geç gelen, sorduğu soruyu bilemeyen…öğrencilerini,
- Geri zekalı, kafasız, aptal, tembel, uyuşuk…diye azarlayacaktır.
- Belki de onlara; kulak çekerek, cetvelle vurarak, tokat atarak…fiziksel cezaların yanı sıra; desten atmakla, teneffüse çıkmama cezası vermekle, ceza sandalyesine otutturmakla…psikolojik cezalar verecektir.
- En kötüsü de, kendisinin bu tutumundan asla gocunmaması, rahatsızlık duymamasıdır.

• Baba olduğunda;
- Çocuklarına yüz vermeyecek, onlarla coşarak oyunlar oynamayacak, evin içinde şenlenemeyecek, çocukları ile cıvıldaşamayacak, suratı asık, vücudu kasık olacak…
- Yine, en kötüsü de; bu halinden memnun olması olacaktır.
• Anne olduğunda çocuğuna sert sesle, ciddi tavırla:
- Otur yerine…yeter artık…oynamasana, koşmasana başımı döndürdün…kapa çeneni…zırlayıp durma karşımda, git odanda ağla…şeklinde şiddet türleri uygulayacaktır.
- En kötüsü de; bunları, onun cesur yetişmesi için yaptığını düşünecektir.

• Bu şekilde yetiştirdiğiniz çocuğunuzun ilk zararı kardeşlerine ve size olacaktır.
- Yapmanız gereken; öteden beri yadırgayarak ifade etmeye çalıştığımız ebeveyn tutumlarından kaçınmanızdır.
- Daha da önemlisi; hiç kimsenin, çocuklarınızı aşağılamasına, küçümsemesine, horlamasına, kıyaslamasına fırsat vermemelisiniz.

anne baba eğitimi ana sayfa

yazarın diğer makaleleri