matematikkafe.com / EĞİTİMCİLERDEN ÜSTAD İÇİN YORUMLAR! (6)
KİTABINIZI BEĞENİYLE OKUDUM
ÇARESİZSENİZ, UNUTMAYIN, ÇARE SİZSİNİZ!
Necip Bey, kitabınızı dikkatle ve beğeniyle okudum. Bir edebiyat öğretmeni olarak kitabınızla ilgili değerlendirmelerim ne derece doğru olur bilemiyorum. Çünkü konu matematik ve matematik dersi ile ilgili yaşanan problemler.
Bence kitabınızın en belirgin özelliği; kişisel gelişim kitapları gibi motivasyon oranının bir hayli yüksek olması. Kitapta, kitabı okuyabilecek her kesimden insanın görüşlerine yer verilmesi kitabı çekici hale getiren yönlerden bir tanesi.
Bu kitap, bir çok olumsuzlukların olduğu bir dünyada tüm olumsuzluklara rağmen hayata olumlu bakabilmek açısından büyük önem taşıyor. Eğer bir insan mücadeleci bir ruha sahipse, engelleri ortadan kaldırabileceğine inanırsa bütün sorunlarını çözebilecek adımları atabilir. İnanmak ve kendine güvenmek başarının en önemli unsurlarından biridir. İnanç, başarıya ulaşmada ilk adım olması bakımından büyük bir önem taşır.
Çoğu insan o ilk adımı atmaktan korkar. Ama biz biliyoruz ki kilometrelerce uzunluktaki yollara da o ilk adımla başlanır ve ulaşılır. Aslında hayatta her yolun kendine göre zorlukları vardır. Hayat denilen bu yolculukta doğumdan ölüme kadar karşılaştığımız veya karşılaşabileceğimiz problemler bizi asla yılgınlığa düşürmemeli. Aksine bizi kamçılamalı, başarı merdivenimizin basamakları olmalı.
Unutmamak gerekir ki vazgeçenler daima yenilgiyi kabullenmişlerdir. Yenilgi, mücadele de yere düşmemek değil; bilakis düşüp te tekrar ayağa kalkmamaktır. Hayatta sloganımız her şeye rağmen başarmak olmalı. Bunu için de önce inanmalı, sonra da pes etmeyip azimle mücadeleye devam etmeliyiz.
Toplumumuzdaki bir çok insanın kabuslarından bir tanesi de matematik dersidir. Keşke hayatta tek problem matematik dersinden ibaret olsa. Ama bu mümkün değil. Bilinmesi gereken en önemli gerçek eğer biz istersek başarılamayacak zorluk, çözülemeyecek hiçbir problem yoktur. Lakin bunun için sabır çok önemlidir. Alınan kötü bir not, bir öğrenciyi yargılamak için yeterli görülmemeli.
Başarısızlığın o an için alınan bir sonuç olduğu akıldan çıkartılmamalı. Bizler anne, baba, öğretmen hangi vasıfta olursak olalım önce kendimizi sonra çevremizde olan, bizi kuşatan her şeyi sevelim. Bir çocuk başarılı da başarısız da olsa bizi bizim çocuğumuz veya öğrencimizdir. Bunu değiştiremeyiz. Onları oldukları gibi, her halleriyle sevelim, onlara değer verelim, onlara güvenelim, yeni fırsatlar verelim. Kendilerini, yeteneklerini keşfetsinler, potansiyellerini ortaya koysunlar.
Destek duygusu önce çok erken yaşlarda ailede başlamalı, okulda öğretmeniyle bu duygu daha da kuvvetlenmelidir. Toplumumuzun her kesiminde korku duygusunun üzerine gidilmeli; bu duygunun bizleri ve çocuklarımızı esir almasının önüne geçilmelidir.
Bu gün bir çocuk matematikten korkuyorsa, diğer bir çocuk fizikten, kimyadan, coğrafyadan …………….. korkabilir. Önceki yıllarda toplumumuzda ve dünyada başarının bir yetenek işi olduğu düşüncesi ağır basmaktaydı. Son yıllarda bilim adamlarının ortaya koyduğu çalışmalara göre başarı veya başarısızlığın önce beyinde başladığı görülmüştür. Eğer korkunun ve zorluğun önce beyinde başladığı düşüncesi kabul edilirse, beynimizin de düşüncelerimizden ve konuşmalarımızdan komut aldığı kabul edilirse yaşadığımız sorunlar büyük bir ölçüde azalacaktır.
Ortadan kalkacaktır demiyorum çünkü tek tük te olsa ‘’Matematik dersi mi hayatta yapamazsın! Ben de zamanında yapamamıştım!’’ türünden cümleler söylenmeye devam edecektir. Toplumumuzda oldukça kökleşmiş bu düşünceyi yok etmek biraz zaman alabilir. Buna rağmen ümitsizliğe de kapılmamak gerekir. Çünkü ümitsizliğe kapılmak demek hayatın anlamını yitirmesi demektir. Oysa bir çocuğun veya gencin ümidini yok etmek çok kolaydır. ’’Sen bunu yapamazsın! Beceriksiz, yeteneksiz, sen mi başaracaksın?’’ demek yeterlidir. Bizler çoğu zaman neden kolay olanı tercih ediyoruz?
Bu şekilde bir çok çocuğumuzu ve gencimizi kaybediyoruz. Onları kaybetmek çok kolay; önemli olan onları kazanmak, zor olanı başarmaktır. Hayata bu şekilde olumlu bakarsak inanın çok daha başarılı ve mutlu olacağız.
Unutmamalıyız ki hayatta karşımıza matematik, fizik, kimya derslerinden daha çetin pek çok problemle karşılaşabiliriz. Fakat tüm bu zorlukların ilacı sevgidir. Öğrencinin kendini, dersini,öğretmenin yaptığı işi, anne-babanın birbirini ve çocuklarını sevmesi ve bu sevgiyi göstermeleri bir çok zorluğun üstesinden gelinmesini kolaylaştıracaktır. Yunus Emre’nin ‘’Sevelim, sevilelim, dünya kimseye kalmaz’’ sözlerini hayat felsefemiz haline getirelim.
Sonuç olarak yukarıda üzerinde durduğum konular üzerinde zaten kitabınızda ayrıntılı bir biçimde bölüm bölüm, kendi içinde başlıklar halinde yer almaktadır. Kitabınızı dikkatli bir şekilde okuyanlar problemlerden bir çoğunun çözüldüğünü görecektir. Umarım bundan sonraki kitabınızda toplumumuzun büyük bir problemi olan bu sorun iyice çözüme kavuşur.
Atike BIÇAKÇI Atatürk Lisesi Edebiyat Öğretmeni Eskişehir
